آروان خبر -ساسان اشکش// نامه اخیر یوسف داودی خطاب به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، تصویری روشن از بحران مدیریتی و مالی پتروشیمی مسجدسلیمان ترسیم میکند؛ بحرانی که فراتر از یک بنگاه اقتصادی، میرود تا به مسئلهای اجتماعی و معیشتی برای مردم مسجدسلیمان و لالی بدل شده است. این پتروشیمی امروز محل اشتغال تعداد […]
آروان خبر -ساسان اشکش// نامه اخیر یوسف داودی خطاب به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، تصویری روشن از بحران مدیریتی و مالی پتروشیمی مسجدسلیمان ترسیم میکند؛ بحرانی که فراتر از یک بنگاه اقتصادی، میرود تا به مسئلهای اجتماعی و معیشتی برای مردم مسجدسلیمان و لالی بدل شده است.
این پتروشیمی امروز محل اشتغال تعداد زیادی از شهروندان دو شهر است و هر تصمیمی درباره آینده آن، مستقیماً بر زندگی صدها خانواده اثر میگذارد. داودی با اشاره به انتقال مدیریت شرکت از بخش خصوصی به صندوق بازنشستگی کشوری در دولت سیزدهم، تأکید دارد که این تغییر مسیر، روند موفقیتآمیز اولیه پروژه را به سراشیبی سقوط کشانده است.
بر اساس صورتهای مالی حسابرسیشده سال ۱۴۰۳، شرکت با ۵۷۰ میلیون دلار بدهی فاینانس، ۹۰ میلیون دلار بدهی به شرکت گاز، ۹۰ میلیون دلار زیان انباشته و نیاز فوری به ۱۰۰ میلیون دلار برای بازسازی کارخانه روبهروست؛ ارقامی که ناکارآمدی مدیریتی و تهدید جدی برای آینده تولید و اشتغال در منطقه را آشکار میسازد.
او هشدار داده است که زیان انباشته تا پایان سال گذشته به ۸.۳ همت رسیده و پیشبینی میشود تا پایان سال جاری به ۱۵ همت افزایش یابد؛ رقمی که نهتنها سرمایهگذاران را در بنبست قرار میدهد، بلکه امید اشتغال در مسجدسلیمان و لالی را نیز به یأس بدل خواهد کرد. در شرایطی که نرخ بیکاری در این دو شهر بالاتر از میانگین کشوری است، توقف تولید در پتروشیمی به معنای از دست رفتن صدها فرصت شغلی، تشدید مهاجرت و افزایش آسیبهای اجتماعی خواهد بود.
داودی با استناد به سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی و مواد مرتبط در برنامه هفتم توسعه، خواستار اجرای فوری خصوصیسازی شده و تأکید میکند که تنها بازگشت مدیریت به بخش خصوصی میتواند چرخه تولید را احیا کرده و زمینه اشتغال پایدار برای مردم منطقه فراهم آورد. که در همین راستا، شرکت توسعه و سرمایهگذاری انرژی گستر (پایدار) نیز آمادگی خود را برای خرید سهام وزارتخانه و در اختیار گرفتن مدیریت اعلام کرده است.
این نامه فراتر از یک هشدار اقتصادی است؛ داودی بر این نکته انگشت میگذارد که بحران پتروشیمی مسجدسلیمان، در حقیقت بحران اشتغال و معیشت مردم مسجدسلیمان و لالی است. تصمیمگیری درباره آینده این مجموعه، نهتنها سرنوشت یک صنعت، بلکه آینده اجتماعی و فرهنگی منطقه را رقم خواهد زد. خصوصیسازی واقعی، در چنین شرایطی، ضرورتی است برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی و اجتماعی و بازگرداندن امید به شهری که سالهاست با بیکاری و رکود دستوپنجه نرم میکند.
Δ