مرگ در گردنه چری، شرق خوزستان همچنان در انتظار راه نجات

آروان خبر//  در دل خوزستان، شرقِ پرظرفیت و کم‌توسعه‌ی آن، بار دیگر قربانیِ بی‌توجهی به زیرساخت‌های حیاتی شد. سقوط دلخراش یک مینی‌بوس حامل شهروندان شهرستان لالی در گردنه‌ی چری، نه فقط جان‌هایی را گرفت، بلکه پرده از زخمی کهنه برداشت—زخمی به نام محرومیت از راه‌های ایمن و استاندارد. جاده‌ی الیگودرز–لالی، تونل چری و محور تاراز، […]

آروان خبر//  در دل خوزستان، شرقِ پرظرفیت و کم‌توسعه‌ی آن، بار دیگر قربانیِ بی‌توجهی به زیرساخت‌های حیاتی شد. سقوط دلخراش یک مینی‌بوس حامل شهروندان شهرستان لالی در گردنه‌ی چری، نه فقط جان‌هایی را گرفت، بلکه پرده از زخمی کهنه برداشت—زخمی به نام محرومیت از راه‌های ایمن و استاندارد.

جاده‌ی الیگودرز–لالی، تونل چری و محور تاراز، سال‌هاست که در بن‌بست تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف و نگاه‌های تبعیض‌آمیز گرفتار مانده‌اند. این مسیرها، نه صرفاً راه عبور، بلکه شاه‌راه‌های نجات‌اند؛ نجات از مرگ‌های قابل پیشگیری، نجات از انزوای جغرافیایی، نجات از فراموشی ساختاری.

با احداث این مسیر، شهرهای مسجدسلیمان، لالی، اندیکا و ایذه می‌توانند از حصار جغرافیایی رها شده و به شبکه‌ی ملی حمل‌ونقل، گردشگری و سرمایه‌گذاری متصل شوند. این اتصال، نه فقط کوتاه‌ترین و امن‌ترین راه میان خوزستان و تهران را فراهم می‌کند، بلکه حلقه‌ی گمشده‌ای‌ست در زنجیره‌ی توسعه‌ی متوازن کشور.

مانع اصلی اما نه در کوهستان‌های صعب‌العبور، بلکه در ذهن‌هایی‌ست که توسعه را امتیازی انحصاری می‌دانند. لابی‌های قدرت در برخی شهرهای شمالی استان، با نگاه‌های منطقه‌گرایانه، شرق خوزستان را به حاشیه رانده‌اند و جان شهروندان را در مسیرهای ناایمن گروگان گرفته‌اند.

در چنین شرایطی، مطالبه‌ی تأسیس استان خوزستان شرقی، دیگر یک خواست احساسی نیست؛ ضرورتی‌ست برای بازتعریف عدالت در توسعه. این طرح می‌تواند بستری فراهم آورد برای تمرکز بر ظرفیت‌های فرهنگی، طبیعی و انسانی مناطقی که سال‌هاست با وجود استعدادهای درخشان، از مسیرهای اصلی توسعه جا مانده‌اند.

مطالبه‌گری امروز، نه صرفاً فریاد اعتراض، بلکه دعوتی‌ست به بازاندیشی در ساختارهای تصمیم‌گیری. مردم شرق خوزستان حق دارند از نعمت زیرساخت، امنیت جاده‌ای، سرمایه‌گذاری و اشتغال بهره‌مند شوند. این حق، نه لطفی از سوی مرکز، بلکه بخشی از کرامت انسانی و شهروندی آنان است.

بیایید با صدایی روشن، بی‌لکنت و بی‌تعارف، خواستار گشایش جاده الیگودرز–لالی، تونل چری و محور تاراز شویم. نه فقط برای عبور خودروها، بلکه برای عبور از تبعیض، محرومیت و مرگ‌های خاموش.