آروان خبر، ساسان اشکش//در روزهایی که مسجدسلیمان بیش از همیشه چشمانتظار بازتعریف جایگاه صنعتی و اقتصادی خود است، خبر انتصاب ایوب بنوی به عنوان مدیرعامل پتروشیمی این شهرستان، موجی از پرسش و واکنش را در میان فعالان حوزه انرژی و صنعت در خوزستان بهدنبال داشته است. ایوب بنوی، چهرهای با سابقه در حوزه روابط عمومی […]
آروان خبر، ساسان اشکش//در روزهایی که مسجدسلیمان بیش از همیشه چشمانتظار بازتعریف جایگاه صنعتی و اقتصادی خود است، خبر انتصاب ایوب بنوی به عنوان مدیرعامل پتروشیمی این شهرستان، موجی از پرسش و واکنش را در میان فعالان حوزه انرژی و صنعت در خوزستان بهدنبال داشته است.
ایوب بنوی، چهرهای با سابقه در حوزه روابط عمومی صنعت نفت، پیشتر در منطقه ویژه عسلویه و شرکت نفت و گاز پارس فعالیت داشته؛ اما آنچه در این انتصاب بیش از همه محل تأمل است، فقدان تجربه فنی و اقتصادی او در حوزه پتروشیمی است—حوزهای که قلب تپندهی اقتصاد مسجدسلیمان و یکی از مهمترین مراکز انرژی استان بهشمار میرود.
پتروشیمی مسجدسلیمان، بهعنوان زیرمجموعه صندوق بازنشستگی کشور، نقشی کلیدی در اشتغال و توسعه منطقه دارد. از همین رو، انتظار میرفت انتخاب مدیرعامل آن، با نگاهی دقیق به ظرفیتهای بومی و تخصصی صورت گیرد. مسجدسلیمان، زادگاه نفت ایران، خاستگاه دهها مهندس و متخصص برجسته در حوزه انرژی است؛ شهری که هنوز هم نیروهایی تربیت می کند که در سطح ملی و بینالمللی میدرخشند.
در چنین بستری، انتصاب مدیری با پیشینه صرفاً فرهنگی و رسانهای، آنهم بدون تجربه اجرایی در ساختارهای فنی و اقتصادی، برای بسیاری از فعالان این عرصه، بهمثابه نادیدهگرفتن ظرفیتهای بومی و تخصصی منطقه تلقی شده است. این انتقادها، پس از انتشار خبر، در فضای رسانهای و کارشناسی استان بازتاب یافت و بهویژه از سوی بدنه فنی و دانشگاهی حوزه انرژی، با دیده تردید نگریسته شد.
پرسش کلیدی اینجاست: آیا مدیریت یکی از مهمترین مراکز اقتصادی مسجدسلیمان، باید به چهرهای فرهنگی سپرده شود که فاقد سابقه در حوزههای فنی و اقتصادی است؟ و آیا صندوق بازنشستگی کشور، بهعنوان نهاد ناظر بر این مجموعه، در این انتصاب، نگاه توسعهمحور و بومیگرایانه را مدنظر داشته یا صرفاً به سوابق رسانهای و ارتباطی بسنده کرده است؟
پاسخ به این پرسشها، نه در متن حکم انتصاب، بلکه در عملکرد آینده مدیرعامل جدید و میزان تعامل او با بدنه فنی، کارشناسی و بومی پتروشیمی مسجدسلیمان نهفته است. شهری که هنوز هم میتواند با تکیه بر تخصص فرزندان خود، به قطب انرژی جنوب کشور بدل شود—اگر روایت توسعه، با اصالت تخصص گره بخورد.
Δ